Tri meseca od donošenja Odluke o načinu izmirenja dospelog duga po osnovu naknade za uređivanje građevinskog zemljišta, 323 investitora je podnelo zahtev za zaključenje ugovora o izmirenju duga uz otpis obračunate, a neplaćene kamate. Rok za podnošenje zahteva ističe 27. aprila, a Direkcija za građevinsko zemljište i izgradnju Beograda će, u skladu sa odlukom, svima koji su ispunili uslove omogućiti da plate dug sa popustom do 27 maja, dok će oni koji zahtevaju izmirenje duga na rate moći da zaključe ugovor do 27. juna.
Odlukom nisu bili obuhvaćeni dužnici protiv kojih je doneta pravosnažna sudska presuda ili koji su u nekoj od faza stečajnog postupka, tako da za 50 zahteva nije bilo moguće zaključiti ugovor o izmirenju duga. Od preostalih podnetih zahteva do sada je zaključeno 70 ugovora po kojima je naplaćeno 208 miliona dinara. Pravo na zaključenje ugovora se utvrđuje za još oko 200 zahteva, a procenjuje se da bi od ugovora koji budu zaključeni u naredna dva meseca u budžet grada Beograda moglo da bude uplaćeno dodatnih 200 miliona dinara.
Najveći broj dužnika koji su podneli zahteve žele da iskoriste priliku koju im je pružila Skupština grada i jednokratno izmire dug sa popustom od 50% uz otpis obračunate, a neplaćene kamate. Manji broj investitora je podneo zahtev po drugoj mogućnosti koju gradska odluka pruža, a to je da osnovni dug plate na rate uz dostavljanje sredstava obezbeđenja, hipoteke ili bankarske garancije.
Dužnici koji žele da izmire dug nisu u povlašćenom položaju u odnosu na one investitore koji danas pribavljaju građevinsku dozvolu i plaćaju doprinos za uređivanje građevinskog zemljišta. Analiza pokazuje da za iste kvadrate planiranog objekta današnji redovni investitor plaća približno isti iznos doprinosa sa popustom, kao što i dužnik izmiruje nominalni dug sa popustom. Time se ne čini šteta budžetu grada, već naprotiv, obezbeđuju se sredstva koja stoje zarobljena u dugotrajnim sudskim postupcima, za koje nema garancije kada bi bili okončani. Sredstva od 208 miliona dinara koja su već uplaćena u budžet grada, kao i ona sredstva koja će biti uplaćena kada se zaključe ugovori po već podnetim zahtevima omogućavaju da se izgradi nekoliko desetina kilometara kanalizacione ili vodovodne mreže, što ukazuje da je Skupština grada Beograda ispravno postupila kada je prihvatila ovu inicijativu Direkcije.
Najveći broj dugovanja nastao je u periodu 2004-2011. godine, u vreme kada je tada važećom gradskom odlukom bilo omogućeno da investitori plate samo 10% od ukupnog iznosa naknade i da dobiju građevinsku dozvolu. Istina, neki od investitora su zapali u stvarne finansijske probleme usled ekonomske krize i nisu bili solventni za izmirenje preostalih obaveza iz ugovora sa Direkcijom, ali bilo je puno i onih koji su svesno mešetarili sa ovom mogućnošću plaćanja 10% od ukupnog iznosa naknade. Dobijajući građevinsku dozvolu nalazili su sugrađane koji su, zarad niže cene kvadrata u izgradnji, davali novac tim investitorima za izgradnju objekata ili su davanjem ovlašćenja investitoru, građani ulazili u ugovorni odnos sa Direkcijom i time postajali solidarno odgovorni za plaćanje preostalih rata iz ugovora, što ih je, od slučaja do slučaja, ostavljalo bez novca i bez završenih stanova ili sa stanovima za koje ne mogu da dobiju upotrebnu dozvolu i upišu svoje vlasništvo u evidenciji nepokretnosti, i jedino što im je ostalo sigurno, jesu dugovanja prema Direkciji.